Przemysław Wielgosz stawia klarowną tezę. Rasizm ma wymiar ekonomiczny i polityczny. Jako taki się narodził i jako taki umacnia się dziś. Żeby z nim walczyć, trzeba przyjąć optykę inną niż kulturowa. Zamiast skupiać się na tożsamościach, lepiej popatrzeć krytycznie na globalny kapitalizm.
Nie to, że rysunki mi się nie podobały – są tu przyjemne światłocienie rzucane przez dorodne drzewa i elegancko zgaszona kolorystyka w duchu Alabamy – po prostu chciałbym, żeby ilustracje były bardziej autonomiczne i niezależne od tekstu. Żeby niepokoiły, wciągały i emanowały złem, które dojrzewa w ciszy miasteczka Maycomb.
Marlon James stawia na dialekt. W ten sposób kołysze nas w zupełnie innym rytmie niż literatura, do której przywykliśmy. Język zniewolonej Jamajki ujawnia charyzmatyczną drapieżność, odrzuca normy i ma w sobie zawadiacką moc. Jest silny, obrazowy i złożony z krótkich zdań. Dosadnie oddaje zdarzenia, nie cacka się, uderza w samo sedno.
Bohaterki Bennett muszą budować własne ja w obrębie granic wyznaczonych przez przynależność rasową i płeć. Każdy ich ruch jest w jakimś stopniu zdeterminowany przez to, jak oceniają swoje możliwości i szanse w kontekście narzucanych ról społecznych.
W tej obszernej opowieści o tożsamości i dziejach Stanów Zjednoczonych nacisk położony jest na historię polityczną oraz tworzenie się fundamentu kraju poprzez konstytucję i prawo. To historia rządzenia, budowania państwa i wypracowania ustroju, jaki dziś uchodzi za najbardziej znany model demokracji na świecie.